Kepiye umur 40 taun?

Sawetara wektu kepungkur aku nulis artikel babagan perasaan kebebasan, ing salah sawijining bulan sing luwih kompleks. Artikel sing aku seneng maca ulang, amarga mung minangka salah siji saka ngendi intensitas wayahe dipicu. Gambar sing disedhiyakake padha karo sing iki, sanajan wektu iki ora padha.

Nanging ing umum, gambar sing dijupuk ing perjalanan keluarga pungkasan ndadekake aku ngeling-eling wektu kasebut nalika dalan bali lan menehi wektu kanggo maneh urip kita. Ing dina-dina sing sepisan, kanca nggawe konsultasi sing cukup umum, apa sing kedadeyan nalika tekan patang puluh lan ing kesempatan iki, aku nggawe hubungan tipis sebabe pitakonan lan yen ana alesan kanggo stereotipe. Dadi kanthi njawab dheweke, aku bisa ngomong yen ora ana owah-owahan.

Kita terus ngrasakake kanthi cara sing padha, ing pangilon sing kita rumangsa padha, kita mundur tanpa rasa susah banget marang rambute werna abu-abu, ora kanggo ndhukung loro pertandhingan bal-balan kanthi saingan, nanging ing umum roh lan aspirasi tetep padha.

Sing wis diganti yaiku konteks, bocah-bocah lanang wis saya gedhe lan mlebu ing panggung kasebut kanthi mbutuhake wektu liyanekanthi luwih akeh-, kanthi kesadaran liyane. Supaya padha ngganti prioritas ing urip, antarane taun 25 kita sing kita pracaya minangka kamardikan lan apa pungkasanipun teka kanggo gawe marem kaluwihan kita. Liyane uga ora weruh kita padha, lan ora kaya kita.

Saben wong urip bakal beda, lan masyarakat dhewe nemtokake sawetara pedoman babagan apa sing kudu makili sukses, kepuasan, rasa seneng, luang, inspirasi, kulawarga. Kabecikan iki beda beda saben detik saben 21,600 konteks beda. Dadi sawetara refleksi iki mung diadaptasi kanggo konteks Latin Amerika klasik, kanthi variasi luwih utawa kurang yen kita nyakup owah-owahan garis lintang ing ndhuwur 40 North.

Ing generalitas apa ora ngganti iku sethithik, antarane taun 30 lan 40 kita ndeleng wiwit fokus ing wutah anak kita (utawa saka keponakan kanggo wong-wong sing ora duwe). Sing beda-beda kanggo wong-wong sing nikah pungkasan, utawa wong-wong sing entuk ahead prematur. Kanca-kancané sekolah utawa universitas kita saiki bisa ngalami kaya, pengalaman urip lan kesuksesan bisa nggawe kita lali babagan saingan akademik utawa omong kosong remaja. Banjur kita sarujuk kanggo nggawe remembrances taun sing lan kita pleased kanggo ndeleng sing anak-anake uga akeh.

Wong-wong sing wis maju wiwit rumangsa dhewekan amarga anak-anake budhal kuliah lan bali menyang generasi; sing tanpa dheweke wiwit ngrasa campuran "Aku ora lunga"karo"Aku kudu” lan golek konteks dhewe karo generasi enom sing seneng antarane luang lan akademisi nemen nalika padha duwe wektu kanggo mikir bab kulawarga.

Lan, umume, umume umure nganti tekan patang puluh, mula minat kasebut dadi luwih kuat saengga anak-anak kita maju luwih apik tinimbang sing ora ana. Nalika lagi sekolah, kita rada kuwatir amarga rasa ora sopan ora nate nantang, dheweke ora nate merdika manawa para pahlawan sing ora bisa dipercaya, mula dheweke ora bakal duwe krisis mandhiri sing bakal nate uwal. Uga cah wadon sing wis ngancik taun-taun iki, kabungahan kita duwe kapentingan sing padha, -yen bisa katahan nganti saiki- Lan gegandhèngan saka kapentingan, ndadekake urip ing mangsa fortune utawa ngrasa sirah utawa ngilangake kapentingan kulawarga.

Dadi, ana sawetara refleksi ing babagan perjalanan pungkasan babagan konteks makhluk kasebut.

Kanthi unsur iki, kita wis nerusake kelas math. Luwih saiki sing algebra dadi apik lan sing wis katon iku ora saka ing donya liyane nanging perlu kanggo nggarap kabeh panuntun kanthi wektu. Iki wis dadi pengalaman sing menarik, amarga wis entuk wektu kanggo gawe uwong yakin yen dheweke pancen apik ing matematika nanging ora cukup. Paling taun kepungkur, dheweke percaya yen iku banget ala, luwih amarga saka aku utawa dheweke guru. Pungkasane aku yakin yen ngerti babagan teknik sistem, sampeyan bisa ngatasi matematika tahap hard. Sanajan seneng karo aku bakal luwih apik ing marketing lan pariwara ... sing bakal diputusake dening dheweke. Ora ana keraguan manawa dheweke bakal dadi penyair teknologi, ana sing diwiwiti ing kelas katelu kanthi blog edan sing ngomongake bab-bab sing aku ora ngerti, nanging wis mbantu dheweke ngerti carane nggawe gagasan lan nulis kanthi jelas.
	Kanthi beda-beda. Kadhangkala sampeyan kudu ngendheg amarga diwenehake kabiasaan ala saka rasa seneng mental. Nanging uga resiko kanggo mbayangno apa sing aku bisa sinau ing mangsa ngarep. Wartawan sing sarwa apik, kanggo kemampuan nulis. Arsitek kanggo dheweke ketangkasan karo dheweke tangan, drawing lan rincian. Saiki, dheweke kandha yen bakal dadi guru ... dheweke yakin bakal kepenak. Ing foto, nganggo kostum khas dina India, mung dina iki ing koordinat UTM negara sing asylum kula. Aku mesthi menehi apa wae kanggo ndeleng dheweke eseman kaya kuwi.
Ing perjalanan pungkasan kita minggah ing tumpukan tebing, kanthi lidah dasi. Ngisor omah kasebut katon minangka potongan model, ing latar mburi gunung Pegunungan Puca Opalaca. Anakku mung katon mudhun lan mbuwang piyambak kaya iguana ing sawetara rocks aku ora bisa nerangake carane padha bisa ana ing kono. Tampilan apik!
	Sauntara kuwi, putri saya seneng banget. Sanajan kita lara saka rute sing nggawa kita menyang tebing. Esem dheweke ngeling-eling karo cah wadon sing cahya mripatku. Kanthi rambute ing pasuryan, karo kemampuan kanggo nggawe kula mikir sing bisa tresna ngluwihi hipotek.
Mulane makhluk kita, dadi beda. Kadhangkala, aku angel mikir yen iki bocah sing kudu daklakoni nalika dina katelu ing wayah awan percaya yen pusarane ngalami getihen. ... wektu liwat lan ora rasa. Aku elinga yen ing pengalaman aku panginten yen getih klambi saka pus sing durung bouncing iku getih seger. Nalika kita tiba ing rumah sakit, dhokter ditarik kaya sing narik, lan dibungkus nganggo swab. Dheweke ngeculake usulan kanthi becik babagan ngapa dheweke ngetokake fajon, dhuwit 5 lan sarung tangan supaya dheweke ora nyedhoti tangane. ahhh apa ora resik kita.
	Ing taman desa, patung-patung menarik nghias wit Ceiba legendaris, kang ditindakake dening Pak Bonifacio Gómez ing taun 1932. Kutha iki diadegaké ing 1887 minangka San Juan de Buena Vista sanajan dikenal minangka San Juan del Caite, kang jenenge saka warisan kuno ing kulit penyamakan kulit. Senajan asale jenenge Malutena sing tegese Flat Lands, ana ing dataran tinggi. Banjur kita layup ing suket lan ndeleng cabang ing sangisoring langit ... kaya wong bodho. Ha Nganti gigitan nyamuk ndadekake kita mlayu ngeling-eling sejarah lawas ing papan iki yen ana kedadeyan penyakit wabah nyamuk, mula wong-wong mbayar penyakit malaria lan ora ana dhokter sing diobati mung nganggo oyod lan bumbu.
Banjur kita tindak menyang kali, sing rada gedhe. Ing kene kita ngelingi legenda lawas sing nyatakake yen kutha iki sepisan dadi tlaga, sampeyan kudu weruh yen udan wis ditemokake ing dalan sing katon kaya Erandique kanggo ndeleng yen banyu ngasilake bumi lan ora tiba saka langit.
	Bakal dadi wektu mung kanggo pindhah menyang panggonan iki. Nanging aku yakin iki bocah-bocah nalika aku ora ana mung kanggo ngelingake aku.
Ing kutha, kita mangan sup si ayam sing enak, kanthi gaya tortilla guanaco amarga pangaruh El Salvador ing wilayah kasebut kuwat banget. Digawe kanthi seger, dheweke nambah lem lan uyah sing sithik ... kepenak. Temtunipun, owah-owahan wektu. Kita sinau kanggo nyenengake wektu sing prasaja, ing mall kanthi kopi granita sing apik utawa ing kutha cilik. Ora amarga kita wis diganti, nanging amarga konteks sing kita tresnani wis diganti.

Ing cara bali, kita njupuk gambar iki ing Lembah Otoro, nyawang menyang wilayah ngendi kita teka saka.

Apa sing kelakon ing 40?

Boten

Nanging artikel iki ora bakal diwartakake yen cara 15 taun kepungkur.