Cartitas

Daur ulang saka bengi kesepian ing Guatemala, mung saiki aku arep ninggalake ana ing kono aku ninggalke sesuatu kanggo sampeyan.

Aku ngerti, ora ngemot obsesi karo teknologi ... nanging ana.

Dheweke bocah wadon manis karo mata ireng lan rambut langsung menyang pundak, sederek kerabat karyawan saka pondok pesantren ing ngendi aku sing taun, sing manggon ing fasilitas kanthi kebebasan total; bisa uga ana ing treasury, endi bendahara Elisa, sawise Nubia nikah karo Elvir lan ilang saka peta kutha, bisa uga ana ing ruang makan, sawise Dona Gladis kiwa, mangan minangka intern, menyang pengadilan saben sasi ing wayah wengi lan isih ngancani klompok parrots nalika padha menyang desa sing dikepung dening Profesor Nancy.

Cukup eyebrows, cilik regane, lagi wae nganggo kelas kalima, dheweke feminin bagean diwiwiti kaya cilik jeruk, nanging dheweke mata flirted karo firmament saka sing sing loitering saindhenging pager.

Aku tansah nemokake dheweke nalika aku lunga kanggo ngumbah pasugatan ing kamar panedhaan, mbok menawi dheweke arep njupuk sedhela kanggo mangan, ngitung wektu isin rasa isinku kanggo ora nglumpukake sekelompok narapidana kanthi massal. Tinimbang tindake bengkel, aku nyabrang platform nunggu, dheweke ora bisa ngrasakake seragam biru lan putih, karo celana péso, kita nyedhaki nalika saraf tambah proporsi sebalik menyang jarak kasebut, nalika kita ana ing 3.215 meter Kita nyawang mripat kita, lan nalika kita teka ing 1.837, kita bakal kepenginan malu lan kaget, banjur kita bakal ngomong bab sing padha.

Hello
Hello

Banjur kita terus-terusan ngalih ing arah sing cetha, dheweke menyang pakunjaran dheweke, aku setengah jam banyu panas lan Xedex.

Wiwit rapat 11, aku wis mutusake nulis surat cilik, tèks ditulis ing tinta pacangan, lan ing paragraf telung setengah aku takon dheweke dadi pacar, aku ora ngerti apa, yen dheweke kandha ya.
Mung wong loro sing ngerti babagan iki; Daniel, sing aku wis nggawe kekancan apik sawise ngancani dheweke nyapu sekolah ing setengah beasiswa sadurunge, aku uga ngerti, sanajan ana sing ngomong, dheweke luwih seneng nolak aku seneng ngerti amarga iku suci banget. . Lan amarga pengaruhe Daniel, sedina sawise nglempitake layang kasebut kanggo kaping sepuluh, aku mutusake kanggo menehi dheweke. Sawijining wengi, ana wayang, adat kos-kosan sing aneh, ing dina Setu para santri digawa menyang ruang makan, lan Bu Margarita ngetokake kaset lawas sing diputer ing proyektor, kadhangkala. iku laporan prasaja saka dokumenter kondhang lungse kaya "Visión", pemandangan pantai padha censored karo driji indeks ing lensa. Kanggo ngganti, padha dipamerake The Cross lan Dagger lan The Pilgrim's Progress kanggo pungkasan. Nanging, para siswa seneng, kajaba Oliva, sing nate protes, bebarengan karo Pemurnian, adegan kasebut ora diulang sawise aktivasi maneh ruangan peteng sing diarani Manhattan.

Selalu bocah wadon manisku lungguh ing pucuk, ing endi para juru masak, pandhidhate shift pungkasan, lan kanca-kanca metu saka wong-wong sing mlaku menyang kamar kanthi alesan sing dikarepake kanggo crita liyane. Dheweke sensing soko banjur ngombe banyu ing pawon, supaya aku njupuk kauntungan saka iku, iku peteng, lagi ora cahya saka film, kang subyek aku ora tenan elinga. Aku banjur nyedhaki dheweke, aku nyedhaki nalika cahya kulkas nerangake dheweke, aku weruh dheweke tipis lambé glued menyang kaca ijo, nalika dheweke nyawang aku karo mata gemeter, aku njupuk wani lan aku menehi dheweke cathetan remat sing isin.

- Aku nunggu jawabanmu- Aku ngandika, karo heroism sing eseman marang kula, nanging kanthi jantung digawe bajing ing umur es.

Aku isih ora elinga yen ngandika ya, dheweke ora bisa ngomong apa-apa, aku ora ngelingi. Kanggo sasi taun iki, kita tindakake rutinitas sing padha, ngrampungake ing platform sing padha, kanthi syaraf sing padha, dheweke karo kesalahan nglumpukake kothak sing disimpen ing kothak rahasia, aku kanthi pangarep-arep ing sawijining dina nampa panampa.
Ing pungkasan taun wis teka, lan wektu wis diobong kanthi cara sing padha, sensasi sing padha yen mangkat bis lawas teka kanggo kita, panglipur sing para ulama bakal telung minggu, lan kita bakal nglampahi dina kita ing rok sing indolent ing wayah wengi.

Siji sore, sing wis katon kaya wayah wengi, aku weruh siji-sijine, aku isih bisa ndeleng pasuryane, ayu, mripate urip, eseman asri. Cabal Aku bisa ngrasakake napas gemeter, sawise mencium sing rada cendhak, ora ana lidah, aku ora nutup mata maneh. Iku ora biasa, iku cukup kanggo ngelingi rasa udan lan ora lali konteks.

Rong puluh taun sabanjure dheweke nulis jenenge Google...

Nalika dheweke nyedot jerami ing lumbung kopi, lambene katon kaya, kaya wengi sing nggepek gelas ijo ...