Orthophotos ing wektu nyata?

Aku mikir, topik kasebut sensitif, nanging ayo, ayo mbukak pikiran lan mikir babagan sawetara penipuan lan ngapusi apa sing diomongake ing kana.

Ing konferensi Ngendi 2.0 mung kepungkur diwenehake dening Jeffrey Johnson lan David Riallant, loro mau Gambar; (pangembang aplikasi web pertama lan profesional liyane ing fotogrametri), posisi karya sing ditindakake lan sing wis dibahas nalika AGU Fall. Mesthi wae, iki nyebabake akeh sensasi sing padha karo nalika kita kudu ninggalake alat analog kasebut kanggo hibrida banjur digital. 

Ya, ayo ngenteni wektu kanggo ndeleng apa kita dadi luwih bingung:

1. Pratelan: kesederhanaan

Sejatine, proses kasebut ngupayakake kaya sing padha, nyoba ngatasi watesan "teknologi" sadurunge (amarga teknologi) ... nyepetake wektu lan peralatan nggunakake "teknologi informasi":

•   Pesawat cilik sing dikontrol jarak jauh, sing ngganti pesawat pilot ... tanpa kudu mikir babagan bahan bakar, biaya perjalanan, pilot, ijin mabur, lsp. Kanthi kamungkinan duwe rute sing wis ditarik sadurunge.

• GPS sing nduweni kemampuan kanggo nangkep lintang, bujur lan dhuwur ... mesthine ana landasan dhasar kanggo mbenerake akurasi sing dijupuk "secara harfiah"

• Kamera digital kanthi resolusi akeh megapiksel sing bakal dijuluki "resolusi dhuwur" amarga ana sing ngomong karo mikron. Cetha, ngilangi masalah ngembangake negatif, mindhai menyang mikron lan jamu ...

• Sistem komputer sing entheng bisa ing kml sing gampang ngubungake koordinat, kanthi nangkep lan ngirim liwat SMS menyang operator tanah sing semi-otomatis ngatur gambar adhedhasar poin kontrol tartamtu saka wilayah utawa model digital.

Kita duwe keraguan yen dheweke duwe cara kanggo entuk kahanan kamera cepet, akibat saka kepinginan pesawat kasebut nalika dijupuk, dikenal kanthi jeneng alaveo, pitching lan rotasi nanging hey ... ayo pindhah menyang ngisor iki

2. Sing apik: tabungan wektu lan biaya

Cetha, bathi pisanan yaiku wektu, kita ngerti manawa ana masalah utama metodologi konvensional; utamane yen rampung liwat kontrak karo perusahaan swasta, gumantung saka jumlah wilayah sing bakal ditutupi utawa lokasi geografis, perlu ngenteni musim panas, lan nalika ora akeh asap saka fires ... sing bisa !.

Keuntungan liyane yaiku miturut prosedur konvensional ora mungkin kanggo nutupi wilayah 5 kilometer persegi tanpa nggawe risik dhuwit lan bebaya nggawe bodho. Amarga iki, tugas-tugas kasebut mung bisa ditindakake dening institusi pemerintah, proyek sementara utawa perusahaan gedhe sing didedikake kanggo masalah iki.

Ing babagan biaya, kita ngerti apa regane iki (akeh dhuwit), mula kurang jangkoane, luwih akeh regane saben kilometer persegi. Kajaba iku, ing sawetara negara, National Geographic Institutes utawa Departemen Keamanan kudu menehi wewenang penerbangan, mula sampeyan kudu mbayar dhuwit tambahan kanggo njupuk 10 foto utawa 100,000 lan mesthine iki nambah biaya

Ing pirang-pirang kasus, prasetya kanggo ngirim negatives uga kalebu supaya bisa adol ing ngisor meja menyang perusahaan kompetisi utawa pungkasane negoro larang menyang gudang sing kebak lipas.

Yen kita nganggep manawa ing metode anyar iki sampeyan bisa nggawe penerbangan ing wilayah tartamtu, kanthi bentuk sing ora teratur lan utamane ing tutup cilik ... tanpa kudu rencana penerbangan kanthi prosedur aeronautika, utawa ijin kanggo foto klik sing dituduhake Google kanthi gratis ... mesthi Bakal luwih murah ... paling ora penerbangan amarga proses kabinèt wis meh otomatis.

3. Sing ala: presisi ora sistematis

Apa sing mambu ora enak yaiku kabeh wong fokus ing foto lan proses orthorectifikasi digital, nanging ora ana sing ngerti manawa dheweke mbahas babagan jaringan triangulasi sing ana utawa ing akeh kasus sing ora cocog. Kayane dheweke mung ngomong babagan babagan babagan mozaik gambar adhedhasar poin sing dingerteni, nangingdikenali ing ngendi?

Iki ora nyenengake, amarga premis ora ganti kanthi nggunakake teknologi anyar: "ing kapadhetan jaringan geodetik, akurasi ngisor produk orthorectified"Lan ora ana ora usulan paten sing resmi kanggo proses kaya iki, sanajan isih rumit, nanging ora bisa ndeleng asil rencana perbaikan.

Ing kasus wong Pic'Earth, padha nyegat gambar kasebut supaya bisa salaras karo data Google Earth !!!, kita ngerti manawa kanggo tujuan data kasebut ora diremehake amarga yen padha nemokake ing endi sing cocog, bisa ninggalake kanggo 30 meter pamindahan. Masalah banjur fokus ing kasunyatan manawa kabeh materi sing digawe wong-wong kasebut, lan sing wis diunggah menyang Google Earth, duwe kesalahan sing padha karo globe virtual sing dikasihi (2.50 meter relatif, 30 meter absolut, ora ditulis lan tanpa metadata diterbitake). Lan ora kabeh tumindak salah, yaiku proses teknis sing pengin dikelola kudu sistematis.

4. Sing ala: Ganti njupuk resistensi dening konterseseur lan kegilaan dening neogeographers.

Ayo dadi jujur, nalika dheweke ngandhani yen kita ora nggunakake
cermin kanthi negatif foto sing diproyeksikan menyang piring kanggo ngobong orthofoto, kita ora seneng amarga percaya yen program komputer kanthi metode matematika ora duwe kriteria kanggo mbedakake bayangan saka noda ing kaca. Critane padha, saiki sing lagi ditindakake yaiku semi-otomatis proses njupuk ... kaya proses sadurunge bakal ngganti kualitas kanggo wektu.

Nalika semana, kita dadi rumit karo "presisi" produk pungkasan, amarga ngerti yen model-model kasebut terus dadi model kasunyatan. Dadi, kita duwe "neogeografer" ing sisih siji kanthi PDA lan ing sisih liyane kita duwe total stasiun; kudu duwe bukaan amarga proses hibrida ora kudu diganti sing wis disederhanakake, uga cepet utawa mengko peralatane bakal bisa nggayuh presisi sing luwih akeh lan bakal entuk dhuwit sithik ... katelu, kaping lima lan enem panggonan saka Cadastre 2014

Sing paling apik yaiku sekolah survei kita ora ketinggalan jaman nggunakake teknologi anyar, lan ora mandheg mulang prinsip sing dadi dhasar panggunaan. Pungkasane, tuwung kopi bakal padha rasane ... kaya sandiworo.

5. Kesimpulan: Relevansi nemtokake rincian lan iki mbutuhake cara

Kita bali menyang apa sadurunge kita ngandika, relevansi data nemtokake manawa ora ana peta sing apik utawa sing ala, mung kasunyatane. Tugas panyedhiya data yaiku nyediakake kasunyatan, kanthi kahanan presisi, toleransi lan relevan. Wong sing ngundakake wates kasebut ujar "Aku lunga, weruh, ngukur lan iki sing aku entuk ... kanthi metode iki" dene sing ngirim orthofoto ujar "Aku mabur, utawa ora mabur, njupuk foto, njupuk poin kontrol lan iki sing Aku entuk ... nganggo metode iki ... ".

Orthophotos ing wektu nyata? bisa, pungkasane metode nemtokake presisi ... lan yen relevansi wis jelas ... ora masalah nalika pesawat kasebut mabur kita main tweeter.